همسویی آمارو مِرو
لموریا آخرین قلعه از قاره بزرگ مو در اقیانوس آرام بود. نابودی مو و فروپاشی آن از ۳۰,۰۰۰ سال قبل از میلاد آغاز شد و این فرآیند هزاران سال به طول انجامید تا اینکه آخرین بخش از مو به نام لموریا بین ۱۰,۰۰۰ تا ۱۲,۰۰۰ سال قبل از میلاد به دلیل یک سری فجایع ناپدید شد. این اتفاق کمی قبل از نابودی پوزیدونیس، آخرین بازمانده آتلانتیس، رخ داد. لرد آمارو-مورو (خدای مورو) یکی از بزرگترین حکیمان لموریایی و نگهبان طومارها در روزهای پایانی مو بود.
در میان استادان لموریا مشخص بود که فاجعه نهایی باعث ایجاد امواج جزر و مدی غولپیکری خواهد شد که آخرین بخشهای زمین را به اعماق اقیانوس خشمگین میبرد. کسانی که در مسیر جادوی سیاه فعالیت میکردند، به آزمایشهای شیطانی خود ادامه دادند و به نشانههای خطر بیتوجهی کردند. استادان و مقدسینی که در مسیر جادوی سفید بودند، شروع به جمعآوری سوابق و اسناد ارزشمند از کتابخانه لموریا کردند. هر استاد که برای این کار انتخاب شده بود، به منطقه دیگری از جهان سفر کرد تا مدارس جدیدی از باستانها را تأسیس کند و دانش علمی و معنوی گذشته را حفظ کند.
این مدارس برای هزاران سال به صورت رمز و راز باقی ماندند و آموزهها و جلسات آنها باید مخفی میماند. به همین دلیل است که امروزه به آنها مدارس رمز و راز یا شانگریلاهای زمین میگویند. لرد آمارو-مورو به عنوان یکی از معلمان لموریا، مامور شد تا طومارهای مقدس و صفحه گرد خورشید طلایی بزرگی را به کوههای دریاچههای تازه تشکیل شده در قارهای که اکنون آمریکای جنوبی است، بیاورد. او در اینجا از شعله روشنگری محافظت میکرد. دیسک خورشید که در معبد بزرگ نور الهی در لموریا نگهداری میشد، نه تنها یک شیء عبادتی و تشریفاتی بود بلکه بعدها توسط کاهنان اعظم خورشید اینکاها نیز استفاده شد.
آمارو مورو با یکی از کشتیهای پرنده سوزنی نقرهای زمان خود سفر کرد. او توضیح میدهد که ترجمه قدیمی “آمارو” به معنای “پادشاه خورشید” و “مورو” به معنای “ملکه خورشید” است. با فروپاشی آخرین بخشهای قاره مو و غرق شدن آنها در اقیانوس آرام، فجایع وحشتناکی در سراسر زمین رخ داد. کوههای آند در این زمان پدیدار شدند و سواحل…
ادامه دارد. (گزیدهای از توضیحات)